تفاوت موتور برق اینورتر با معمولی چیست؟

منظور مردم هنگام صحبت در مورد ژنراتور قابل حمل معمولاً ژنراتورهای سوخت فسیلی است که متحرک هستند. اینها ژنراتورهایی هستند که معمولاً خریداری می شوند.

ژنراتور قابل حمل معمولی یک موتور سوختی دارای دینام است که یک خروجی الکتریکی دارد. بنزین، گازوئیل و پروپان سه نوع متداول سوخت است که برای این دستگاه استفاده می شود.

برخی از ژنراتورهای قابل حمل هیبریدی هستند. بدان معنی که موتور می تواند با بیش از یک نوع سوخت کار کند و معمولاً سوخت آنها ترکیبی از بنزین و پروپان است.

یک ژنراتور قابل حمل با سوخت متداول، با ۳۶۰۰ دور در دقیقه برای تولید ۱۲۰ ولت و فرکانس ۶۰ هرتز راه اندازی شده است.

با این حال، یکی از معایب اصلی اکثر ژنراتورهای قابل حمل سوختی این است که دستگاه نمی تواند ۳۶۰۰ دور در دقیقه را ثابت نگه دارد. بدان معنی که ولتاژ و هرتز نیز در نوسان هستند.

نوسانات را اعوجاج هارمونیک می نامند. تغییرات مداوم در خروجی الکتریکی یا اعوجاج هارمونیک زیاد دلیل بر این است که ژنراتورهای قابل حمل با سوخت نمی توانند چیزی را که “برق پاک” نامیده می شود فراهم کنند.

انرژی پاک برای دستگاه های الکتریکی مانند لپ تاپ، دوربین های DSLR، تلفن های همراه و غیره که حساس هستند ترجیح داده می شود. عدم توانایی در ثابت نگه داشتن سرعت ۳۶۰۰ دور در دقیقه نیز دلیل پر سر و صدا بودن ژنراتورهای قابل حمل با سوخت است.

با استفاده از ژنراتورهای قابل حمل سوختی، بین مخزن سوخت، قدرت و زمان کارکرد آن رابطه وجود دارد. در بیشتر موارد هرچه مخزن سوخت بزرگتر باشد قدرت بیشتر می شود و مدت زمان طولانی تری نیز کار می کند.

از آنجا که برخی از ژنراتورهای قابل حمل می توانند بیش از ۱۰,۰۰۰ وات نیرو تولید کنند می توانید تصور کنید که این ژنراتورها بسیار بزرگ و سنگین هستند. با وجود اندازه و وزن، اکثر مدل ها هنوز قابل حمل و بیشتر مدل های ژنراتور قابل حمل معمولی دارای چرخ و دسته می باشند.